Ἐμπρός! Ὁλόρθοι, ἀτρόμαχτοι.
Μαυρίλα, ἀστροπελέκι.
Νά τὸ σπαθί, γοργάστραψε,
καὶ νά ἡ βροντή, τουφέκι.
Στὸν Πίνδο ἀπ’ τὸν Ταΰγετο
καὶ στὰ Βαλκάνια ὥς πέρα
μιὰ φλόγα, μιὰ φοβέρα
κι ἕνας ὁ νοῦς: Ἐμπρός!
Ἐμπρός, ἀδέρφια, ἀτράνταχτοι,
κι ἂς πέφτῃ ἀστροπελέκι.
Νά τὸ σπαθί, γοργάστραψε,
βρόντησε τὸ τουφέκι.
Κρήτη, ὁ Μωριᾶς, ἡ Ρούμελη,
ἐμπρός. Ἡ Ἑλλάὃα λάμπει,
ἀχολογᾶν οἱ κάμποι,
καῖνε οἱ καρδιες. Ἐμπρός!
«Παιδικὴ Ἀνθολογία» Κ. Παλαμᾶς
Πηγή: ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Γ' Δημοτικού 1955
