Ζαΐμης Ανδρέας(Κερπινή 1791 – Αθήνα 1840)

Ο Ανδρέας Ζαΐμης γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων το 1791. Γιος του Ασημάκη Ζαΐμη, ίσως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της επιφανούς οικογένειάς του. Μυήθηκε από τον Ανδρέα Λόντο στη Φιλική Εταιρεία το 1819 και δεν δίστασε να εγκαταλείψει τις σπουδές του στην Ιταλία για να συμμετάσχει ενεργά στην προετοιμασία του Αγώνα. Μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στο Ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Συμμετείχε με δικό του στρατιωτικό σώμα στην απόκρουση του Δράμαλη, στην πολιορκία της Πάτρας και στη λύση της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου (Δεκέμβριος του 1822).

Υπήρξε μέλος της Α΄ και της Β΄ Εθνοσυνέλευσης και ανέλαβε με απόφαση της Τρίτης Εθνοσυνέλευσης πρόεδρος της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του «Πανελληνίου». Το 1837 τελείωσε την πολιτική του σταδιοδρομία ως αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας και πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου.

Πέθανε στην Αθήνα το 1840.

Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των Λαγκαδίων, Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του Θρασύβουλος και ο εγγονός του Αλέξανδρος διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί.