Εκκλησία

  • Εκκλησία

    Τα θέματα της Εκκλησίας ήταν στην άμεση προτεραιότητα του Καποδίστρια και πράγματι προχώρησε στην ενίσχυση και ανάπτυξη του Πνευματικού και Κοινωνικού έργου της Εκκλησίας.

    Οπως αναφέρει ο Νικόλαος Δραγούμης: «Και ταύτα μεν ηξίου πόρρωθεν, ενταύθα δε, μετά τρείς μόνον ημέρας από της εγκαθιδρύσεως αυτού, ωνόμασεν Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν καθήκον έχουσαν να μελετήση τα της καταστάσεως της Εκκλησίας, ήτις, «πολλά παθούσα», ως είπεν εν Άργει, «ένεκα των μακρών του έθνους συμφορών, είχεν ανάγκην τακτοποιήσεως, βελτιώσεως του κλήρου, ευνομίας, ευταξίας και επαρκείας των αναγκαίων εις τους λειτουργούς του Θεού, ίνα σχολάζοντες των βιωτικών μεριμνών ενασχολώνται επιμελέστερον εις την υπηρεσίαν των Θείων και την των ψυχών παιδαγωγίαν και προστασίαν» και γράφει προς αυτήν «συνιστώ εις την προσοχήν σας την ακριβή φυλακήν των Αποστολικών Κανόνων και Διατάξεων περί τα συνοικέσια και διαζύγια, διότι η περί ταύτα ευχέρεια καθυβρίζει τους Θείους νόμους, καπηλεύει το μέγα Μυστήριον του Γάμου και διαλύουσα τον ισχυρότερον δεσμόν της κοινωνίας αφίνει εις το μέσον αυτής απροστάτευτα μέλη, επιζήμια πολλάκις διά την εκ της κακής αγωγής μοχθηρίαν». Ετσι συγκρότησε το 1828 ειδική Εκκλησιαστική επιτροπή αποτελούμενη από πέντε Αρχιερείς με σκοπό τη μελέτη της θρησκευτικής κατάστασης στην Ελλάδα

    Αγωνίστηκε για την οργάνωση της Εκκλησίας και τη μόρφωση του Κλήρουκαι πίστευε στην αξιοποίηση της Μοναστηριακής και Εκκλησιαστικής περιουσίας, και όχι στην αρπαγή της. Η περιουσία αυτή θα εξασφάλιζε τους απαραίτητους πόρους για την παιδεία των Ελλήνων και τη μισθοδοσία του Κλήρου.
    Το όνειρο του Κυβερνήτη σαν βαθύτατα ευσεβής που ήταν, ήταν να συστήσει Ανωτέρα Θεολογική Ακαδημία, σύμφωνα με τα πρότυπα των Ρωσικών θεολογικών Ακαδημιών. Γι' αυτό αμέσως μετά την εκλογή του ως Κυβερνήτης της Ελλάδας και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, είχε ζητήσει από το λόγιο κληρικό και δάσκαλο του Γένους, Κωνσταντίνο Οικονόμο των εξ' Οικονόμων, ο οποίος βρισκόταν την εποχή εκείνη στην Πετρούπολη της Ρωσίας, να συντάξει «Σχέδιο Εκκλησιαστικής Ακαδημίας». Ο σοφός λόγιος - κληρικός πράγματι συνέταξε το «Σχέδιο» το οποίο παρέδωσε στον Κυβερνήτη την 1η Ιουλίου 1828. Εξ' αιτίας όμως των δυσκολιών και κυρίως της έλλειψης χρηματικών πόρων, δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει αμέσως το μεγαλεπήβολο σχέδιό του.

    Γι' αυτό περιορίσθηκε στην ίδρυση της Εκκλησιαστικής Σχολής στον Πόρο, η οποία υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός στην Παιδεία του νεοελληνικού κράτους. Αποφοίτησαν δεκάδες νέοι οι οποίοι χειροτονήθηκαν κληρικοί και πρόσφεραν πολλά στο Έθνος και στην Εκκλησία.

    Προσπάθησε ν' αποκατασταθούν οι σχέσεις της Ελλαδικής Εκκλησίας με το Πατριαρχείο. Θέλησε να προχωρήσει: «ίνα γένηται η κανονική αναγνώρισης της εν Ελλάδι Εκκλησίας». Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ξένες Δυμάμεις ενδιαφέρονταν διακαώς και παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα. Αυτό το αναφέρει και ο Υπουργός Εξωτερικών Αναστ. Λόντος στον Επιτετραμμένο της Ελλάδος Πέτρο Δελληγιάννη στις 6 Φεβρουαρίου 1850 (με την έναρξη των προσπαθειών για τη λύση του Ελλαδικού Εκκλησιαστικού ζητήματος): «Αι κυβερνήσεις της Αγγλίας και Γαλλίας ενδιαφέρονται ουχί μικρόν εις το ζήτημα τούτο και επιθυμούσι δια πολιτικούς λόγους να ίδωσι την Ελληνικήν Εκκλησίαν εντελώς ανεξάρτητον του εν Κωσταντινουπόλει Πατριαρχείου». Ο Καποδίστριας προσπαθεί να δώσει λύση πριν προλάβουν οι Ξένες Δυνάμεις να εμπλακούν στο ζήτημα «ίνα μην πέση η υπόθεσις εις των Φράγκων τας χείρας και τότε εχάθημεν». Ο Καποδίστριας διόρισε για την διευθέτηση του ζητήματος τον μετέπειτα Κυνουρίας Διονύσιο αλλά δυστυχώς «Ενώ απήλθεν ούτος (ο Κυνουρίας) εις την επαρχίαν αυτού προς ετοιμασίαν, μετ' ολίγας ημέρας συνέβη και η του Κυβερνήτου τελευτή».
  • Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανική ἀγωγή στό ἐκπαιδευτικό ἔργο τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια

    Ἡ Ἑλ­λη­νι­κὴ Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821, ἀ­φοῦ ἐ­πὶ ἑ­πτα­ε­τί­α ἀν­τι­με­τώ­πι­σε τοὺς στρα­τοὺς καὶ τοὺς στό­λους τῆς Ὀ­θω­μα­νι­κῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, τῆς Αἰ­γύ­πτου καὶ τῆς Βερ­βε­ρί­ας, ἀλ­λὰ καὶ τὴν ἐ­χθρό­τη­τα, ἰ­δι­αί­τε­ρα κα­τὰ τὰ πρῶ­τα ἔ­τη, τῶν Εὐ­ρω­πα­ϊ­κῶν Δυ­νά­με­ων, ἀ­φοῦ γνώ­ρι­σε θρι­άμ­βους καὶ συμ­φο­ρές, ἀ­φοῦ ὑ­περ­πή­δη­σε με­γά­λους κιν­δύ­νους, κα­τὰ τὰ μέ­σα τοῦ 1827, βρι­σκό­ταν πλέ­ον στὸ χεῖ­λος τοῦ γκρε­μοῦ!

    Με­τὰ τὴν πτώ­ση τοῦ Με­σο­λογ­γί­ου, με­τὰ τὸν θά­να­το τοῦ Κα­ρα­ϊ­σκά­κη καὶ τὴν ἐ­πα­κο­λου­θή­σα­σα κα­τα­στρο­φὴ τοῦ Φα­λή­ρου καὶ τὴν δι­ά­λυ­ση τοῦ στρα­το­πέ­δου τῶν Ἀ­θη­νῶν, ἡ κα­τά­στα­ση εἶ­χε φθά­σει στὸ ση­μεῖ­ο μη­δέν. Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὸ Ναύ­πλι­ο καὶ κά­ποι­ες ἄλ­λες πό­λεις, ὁ­ρι­σμέ­να φρού­ρι­α, τῆς Μά­νης, τῆς πε­ρι­ο­χῆς τοῦ Ἰ­σθμοῦ καὶ τῶν νη­σι­ῶν, ἡ ὑ­πό­λοι­πη χώ­ρα κα­τε­χό­ταν ἀ­πὸ τὸν ἐ­χθρὸ ἢ βρι­σκό­ταν στὴν δι­ά­θε­ση αὐ­τοῦ. Ἡ πα­ρά­δο­ση τῆς Ἀ­κρο­πό­λε­ως τῶν Ἀ­θη­νῶν ἐ­ξέ­φρα­ζε συμ­βο­λι­κὰ τὴν δει­νὴ θέ­ση, στὴν ὁ­ποία­ εἶ­χε πε­ρι­έλ­θει ὁ Ἐθνι­κὸς ἀ­γώ­νας. Καὶ οἱ Αἰ­γύ­πτι­οι με­τέ­φε­ραν νέ­ες δυ­νά­μεις γι­ὰ τὸ τε­λει­ω­τι­κὸ χτύ­πη­μα.

  • Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος

    Είναι ό μόνος ναός πού χτίσθηκε το 1702με τις φροντίδες και τα έξοδα της Ναυπλιακής Αδελφότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων,όπως θετικά βεβαιώνει πλάκα εντειχισμένη στην ανατολική πλευρά με κτιτορική επιγραφή σε Ιαμβικούς στίχους:

    «Νεώς ο θείος Σπυρίδωνος θεσκέλου νυν εκ θεμέθλων συντόνως ανιδρύθη, εσθλή τε βουλή και χορηγία αφθόνω αδελφότητος ευσεβούς τε απάσης ΑΨΒ».

     

    ekklisia-ag-spiridona

    Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος

  • Καποδίστριας ως ενσαρκωτής του πολιτικού πολιτισμού

    Δύο είναι οι μεγάλες παρακαταθήκες της πόλης του Ναυπλίου στο νεότερο ελληνικό κράτος, και οι δύο αυτές παρακαταθήκες ανήκουν στη σφαίρα του πνευματικού πολιτισμού. Συγκεκριμένα αυτές είναι, ο πολιτισμός ψυχής του Ιωάννη Καποδίστρια, που ένα μεγάλο μέρος αυτού το κατέθεσε στο έθνος από την πόλη του Ναυπλίου και αυτός ο πολιτισμός απετέλεσε την κρηπίδα σε ό,τι γενικά οικοδόμησε κατά την διακυβέρνηση αυτού του τόπου. Η δεύτερη παρακαταθήκη είναι το «όχι δεν υπογράφομεν», η γενναία αυτή απάντηση των δικαστών Τερτσέτη και Πολυζωΐδη κάτω από την απειλή των όπλων σχετικά με την εις θάνατον καταδίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη1, στάση που ανέδειξε νομικό πολιτισμό εφ’ όσον αποφασιστικός παράγοντας και αρμόδιος κριτής είναι η ελευθέρα συνείδηση των δύο αυτών ανθρώπων και τέτοια αρμοδιότητα ούτε ο νομοθέτης έχει, ούτε το κράτος, ούτε το κόμμα, ούτε η πλειοψηφία. Και μας διδάσκουν ότι η ελευθερία της συνείδησης δεν πρέπει να θίγεται από καμιά σκοπιμότητα ούτε στο απειροελάχιστο. Επ’ ευκαιρία δε της αναφοράς μας στα δύο αυτά μεγάλα ονόματα της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης, πρέπει ν’ αναρωτηθούμε πόσες φορές ο δικαστής δεν αίρει το σταυρό του; Αλλά τότε και μόνο τότε είναι δικαστής. Και δικαστής είναι εκείνος που έχει τη δύναμη να λυπήσει κυβερνήσεις,όχλους και τύπο και να πει σιωπή.

  • Ο πολιτικός Καποδίστριας Μάρτυρας της Ρωμηοσύνης

    1. Η αποστολή του Κυβερνήτου ως άρσις Σταυρού

    Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ψήφισε τον Καποδίστρια πρώτο Κυβερνήτη της ελευθέρας μικράς Ελλάδος.

     Και εκείνος, έχοντας συνείδηση –ως διπλωμάτης καριέρας– της περιπέτειας, στην οποία εκούσια στρατευόταν, έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν»1. Με προφητική ενόραση διέβλεπε, ότι η ανάληψη της αποστολής του Κυβερνήτου της Ελλάδος δεν ήταν παρά μαρτυρική πορεία και θυσία. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί την πρόσκληση της Πατρίδος. Την συγκατανευσή του έβλεπε ως «οφειλήν εις ιεράν υπόθεσίν» της2. Το μέγεθος όμως της θυσίας του ήταν εις θέση να εκτιμήσουν οι άλλοι. Έτσι, ο αυστριακός διπλωμάτης και ιστορικός Πρόκες Όστεν σημειώνει στην ιστορία του, ότι, όπως ήταν τότε η Ελλάδα, πιθανώτερο ήταν να στηρίξει ο Καποδίστριας την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα τον Καποδίστρια3. Και πράγματι, ο Καποδίστριας αποτελεί μοναδική περίπτωση –ίσως όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία– πολιτικού, που αρνήθηκε κάθε «χρηματικήν χορηγίαν», δια να μη επιβαρύνει το δημόσιο Ταμείο4. Δεν ζήτησε, ούτε πήρε τίποτε από την Πατρίδα, αλλά έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα!
  • Ὄχι, ὁ Καποδίστριας δέν ἦταν σάν τούς σημερινούς Πολιτικούς.

    Aigina Stasidi 400Πρό ἡμερῶν δημοσιεύτηκε ἕνα κείμενο τοῦ κ. Ἀριστείδη Χατζῆ καθηγητοῦ Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμῶν στό Ἐθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καί μέλος τῆς ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021» στό ὁποῖο ὑποστηρίζει ὅτι, ὁ Ἰ.Καποδίστριας, τόν καιρό πού ἡ πανώλη ἔπληξε τήν Ὕδρα, ἔκλεισε τίς ἐκκλησίες.

    Κατάπληξη μᾶς δημιουργεῖ πῶς ὁ κ.Καθηγητής ἐνῶ περιγράφει, μέ τρόπο ἀναλυτικό, τίς ἐνέργειες τοῦ Ἰ. Καποδίστρια, τοῦ ἀδελφοῦ του, Βιάρου Καποδίστρια, Ἐπιτρόπου Ὑγείας τοῦ νησιοῦ καί τοῦ διορισμένου στήν Ὕδρα γιατροῦ κ. Καλογερόπουλου, προσπερνᾶ ἐπιλεκτικά κάποια στοιχεῖα πού παρακάτω παραθέτουμε.

    Οἱ ὁδηγίες πού ἔδωσε ὁ Βιάρος Καποδίστριας πρός τούς ὑγειονομικούς ὑπευθύνους τοῦ νησιοῦ τῆς Ὕδρας, ἔγγραφο μέ ἀριθμό 61 καί δημοσιεύονται στήν Γενική Ἐφημερίδα τῆς Ἑλλάδος στίς 23 Ἰουνίου 1828, εἶναι σαφείς:

    «Γ΄. Ἅπαντες οἱ έφημέριοι καθεκάστης ἐφημερίας ἔχουσι χρέος νὰ σημειόνωσι τὴν ἄδειαν τοῦ ἐνταφιασμοῦ εἰς βιβλίον, τὸ ὁποῖον θέλει ἐπαριθμεῖται εἰς κάθε φύλλον, καί σφραγίζεται καὶ ὑπογράφεται ἐξ ἑνός τῶν Ὑγειοαστυνόμων, ὡς τό σχέδιον β’ («Σήμερον ἐνταφιάσθη ὁ......... ἤ ἡ........ κατά τήν ἔγγραφον ἄδειαν τοῦ Ὑγειοαστυνόμου ὑπ’ Ἀρ......»)

    Εἰς τό αὐτό βιβλίον ὁ ἐφημέριος θέλει ἔχει χρέος νά σημειοῖ τά βαπτίσματα καί τά στεφανώματα κατά τά σχέδια ὑπ’ Ἀρ. ε’ («Σήμερον ἀνεδέχθη ἐκ τῆς ἁγίας κολυμβήθρας τό...... ἄῤῥεν..... ἤ θῆλυ..... ὁ...... ἤ ἡ........ νομίμως γεννηθέν, ἤ γεννηθεῖσα παρά τῆς μητρός....... καί παρά τοῦ...... πατρός, καί ἦτον ἡμερῶν...... ἤ μηνῶν, καί ὠνομάσθη.......») καί στ’ («Σήμερον μετά τήν ἔγγραφον ἄδειαν τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Αἰγίνης, καί μετά τήν ἐξομολόγησιν καί μετάληψιν τῶν ἁγίων καί ἀχράντων μυστηρίων, συνέζευξα εἰς νόμιμον γάμον κατά τούς κανόνας τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν ἐκκλησίας τόν.......... καί τήν............ ἤ εἰς πρῶτον, ἤ εἰς δεύτερον, ἤ εἰς τρίτον γάμον, καί παράνυμφοι τῆς αὐτῆς μυσταγωγίας ἦτον.......»).

    Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό τά ἀνωτέρω ἔγγραφα, στήν Ὕδρα τελοῦνταν κανονικά κηδείες, βαπτίσεις καί γάμοι. Εἰδικά γιά τό Μυστήριο τοῦ Γάμου προβλεπόταν οἱ νεόνυμφοι νά ἔχουν κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πῶς θά γίνονταν λοιπόν ὅλα τά παραπάνω καί εἰδικά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐάν οἱ Ἐκκλησίες ἦταν κλειστές;

    Μέσα στον Ἰουνίο του 1828 ἔπαυσαν τά μέτρα καί ἀπεκατεστάθη ἡ ἐπικοινωνία μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, ὅπως ἀναφέρεται στήν Γενική Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως: «Τά φρονίμως ληφθέντα καί ἀκριβῶς ἐκτελεσθέντα ἐν Ὕδρᾳ ὑγειονομικά μέτρα δέν ἐβράδυναν νά ἀποκαταστήσουν εἰς τήν προτέραν ἀσφάλειαν τήν ὑγείαν ἐκείνης τῆς νήσου. Ὅθεν παρελθουσῶν ἤδη τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν τῆς καθάρσεώς της, ἔλαβεν ἐλευθέραν συγκοινωνίαν μέ τά λοιπά ὑγιῆ μέρη τῆς Ἑλλάδος. Κατ’ αὐτήν τήν περίστασιν ὁ Ἔκτακτος Ἐπίτροπος τῶν Δυτικῶν Σποράδων ἐξέδωκε τήν ἑξῆς προκήρυξιν εἰς τήν νῆσον Ὕδραν. Μετ’ οὐ πολλάς δ’ ἡμέρας ἐξέρχεται καί ἡ νῆσος Σπέτσαι ἀπό τήν τεσσαρακοστήν τῆς προφυλάξεώς της, καθότι δέν συνέβη οὐδ’ εἰς αὐτήν τίποτε ἱκανόν νά μᾶς βάλῃ εἰς ἀμφιβολίαν περί τῆς ἐντελοῦς ὑγείας της.»

    Ἀντίθετα ὁ κ.Χατζής ἀναφέρει ὅτι : «Στίς 5 Μαΐου ἡ Κυβέρνηση ἀποφάσισε νά διατηρήσει τά ὑγειονομικά μέτρα προφύλαξης γιά ἀόριστο χρόνο, τηρώντας τα μέ μεγάλη αὐστηρότητα, ἰδιαίτερα στή θαλάσσια περιοχή μεταξύ τῶν δύο νησιῶν και τῆς Πελοποννήσου. ..»

    Μᾶς παραθέτει καί μᾶς τονίζει ὅτι: «Αὐτό ἀποδεικνύεται μέ ἕναν ἀπό τούς πρώτους νόμους πού πέρασε ὁ ἴδιος τόν Αὔγουστο τοῦ 1828, ὅταν πιά ἡ ἐπιδημία βρισκόταν σέ ὕφεση. Στίς 20 Αὐγούστου τοῦ 1828 ἐξέδωσε Ψήφισμα «Περί ὑγειονομικῶν διατάξεων» (Ψηφ. 15/20.8.1828).» Αὐτό τό ψηφισμα δέν ἔγινε ὅμως ΠΟΤΕ νόμος τοῦ Κράτους διότι ΠΟΤΕ δέν δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως ὥστε νά ἔχει ἰσχύ ὡς νόμος τοῦ Κράτους. Τό ψήφισμα αὐτό, ἀκόμα καί ἄν ὑπάρχει, διότι καί αὐτό ἀμφισβητεῖται μιᾶς καί τό πρωτότυπο δέν ὑπάρχει, ἀλλά μόνο ἕνα αντίγραφο, γιατί δέν ἐνεργοποιήθηκε πρίν την επιδημία;

    Εἶναι ἄξιο ἀπορίας πῶς ἕνας Καθηγητής, πού ἔχει ὡς σκοπό νά ἀναζητᾶ τήν ἀλήθεια καί τήν γνώση, νά ἀποσιωπᾶ κείμενα καί νά χρησιμοποιεῖ ἐπιλεκτικά κάποια ἄλλα.

    Τά παραπάνω δέν τά γνωρίζει ὁ κ. Καθηγητής ὁ ὁποῖος τυγχάνει καί μέλος τῆς ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021»; Παραθέτει μέ λεπτομέρειες τά γεγονότα τῶν ἡμερῶν ἐκείνων καί δέν γνωρίζει τά προαναφερόμενα; Τί εἶναι αὐτό πού ὁδηγεῖ τόν κ. Χατζή νά θυσιάζει ἀκόμα καί τήν ἐπιστημονική του ἐγκυρότητα προκειμένου νά ἐπιτύχει τό ἐπιθυμητό γιά ἐκεῖνον, ἀποτέλεσμα; Ποιά εἶναι ἡ σκοπιμότητα ὅλων αὐτῶν; Τί θέλει νά πετύχει;

    Μήπως προσπαθεῖ νἀ ἀλλοιώσει τά πραγματικά γεγονότα μέ τρόπο ἄγαρμπο καί ἀντιεπιστημονικό, ὥστε νά κάμψει τίς ἀντιστάσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ πού τιμᾶ καί σέβεται τόν Ἰ.Καποδίστρια; Μήπως θέλει νά περάσει τό μήνυμα ὅτι, ἀφοῦ ὁ Καποδίστριας, πού τόσο τιμᾶτε καί σέβεστε, ἔκλεισε τίς Ἐκκλησίες ἐσεῖς γιατί ἀντιδρᾶτε; Ποιόν σκοπό ἄραγε ἐξυπηρετεῖ ὁ κ. Χατζής;

    Αὐτό ὅμως πού προξενεῖ κατάπληξη εἶναι ἡ υἱοθέτηση αὐτῶν τῶν θέσεων ἀπό μέρους τῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι χωρίς κἄν νά ἐξετάσουν τά γεγονότα, ἔτρεξαν νά καθησυχάσουν τούς πιστούς ὅτι, δέν πειράζει πού ἔκλεισαν οἱ Ἐκκλησίες, ἔχει ξαναγίνει.

    Ὅλα τοῦτα μᾶς προξενοῦν σκέψεις καί ἀνησυχία γιά τά τεκταινόμενα καί θεωρήσαμε χρέος μας νά δώσουμε στή δημοσιότητα ὅλα τά στοιχεῖα, ἐπαρκῶς στοιχειοθετημένα καίτεκμηριωμένα. Πρέπει νά ξυπνήσουμε καί νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι οἱ Πολιτικοί ἀλλά καί πολλοί Ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες προσπαθοῦν νά μᾶς ἀποκόψουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας.

    Νικόλαος Καρζῆς

    Ἠλ/γος – Μηχ/κος ΕΜΠ

    Έδημοσιεύθη στην έφημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" τήν 3 Ἀπριλίου 2020

  • Το όραμα του Ιωάννου Καποδίστρια για τον Ελληνισμό και η ματαίωσή του

    12 & 13 Νοεμβρίου 2021

    3ο ΔιεθνέςΘεολογικόΣυνέδριο

    10:30-10:50 Λέων Μπρανκ – Νικόλαος Καρζής,
    Θεολόγος, Δρ. Θεολογίας - Ηλεκτρολ.- Μηχανικός
    Το όραμα του Ιωάννου Καποδίστρια για τον Ελληνισμό και η ματαίωσή του

  • ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΜΑΣ!