Στίς μέρες μας ἔχουμε γίνει κοινωνοί τῆς οἰκονομικῆς κρίσης τήν ὁποία διέρχεται ἡ χώρα μας, μιᾶς κρίσης πού - ὅπως εἶναι φανερό - ἦρθε ὡς ἀποτέλεσμα τῶν λανθασμένων ἐπιλογῶν μας καί τῆς ἀκόρεστης πλεονεξίας μας. Θά ἤθελα νά σχολιάσω μία συγκεκριμένη πτυχή τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ὅπως αὐτή ἀναφέρθηκε στόν ἡμερήσιο τύπο. Ὁ Πρωθυπουργός μᾶς μίλησε γιά μείωση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας λόγω τοῦ ὅ,τι ἕνα ἔθνος πού χρωστάει τόσα πολλά χρήματα δέν μπορεῖ πλέον νά ὁρίζει τήν ἐθνική του κυριαρχία καί συνεπῶς τήν ἐθνική του ἀνεξαρτησία. Εὐτυχῶς γιά ἐμᾶς, ὑπάρχουν παραδείγματα καί ἄλλων πρωθυπουργῶν πού βρέθηκαν στήν ἴδια δυσκολία, ἀλλά δέν εἶχαν τίς ἴδιες ἀπόψεις.
Ὅταν ὁ Καποδίστριας ἀνέλαβε τήν διακυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ἡ οἰκονομία δέν ἦταν ἁπλᾶ κατεστραμμένη ἦταν ἀνύπαρκτη. Τό ἑλληνικό κράτος δέν εἶχε χρήματα νά πληρώσει τούς μισθούς τῶν στρατιωτῶν, σέ μιά ἐποχή πού ὁ πόλεμος μέ τούς Τούρκους δέν εἶχε τελειώσει. Ὁ Ἰμπραήμ εἶχε ἀποβιβαστεῖ στήν Πελοπόννησο καί κατέκαιε τά πάντα. Ἐκτός ἀπό τά οἰκονομικά του προβλήματα, ὁ Καποδίστριας ἔπρεπε νά χρηματοδοτήσει καί τόν πόλεμο ἐναντίον τῶν Τούρκων. Ἔτσι ἀναγκάστηκε νά ζητήσει δάνειο ἀπό τό ἐξωτερικό. Διαπραγματεύτηκε, λοιπόν, τόν δανεισμό τῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν Ρωσία καί τή Γαλλία, ἐνῶ ταυτόχρονα ἔπρεπε νά διαχειριστεῖ καί τά προηγούμενα δάνεια τοῦ κράτους.
Αὐτό ὅμως δέν ἀποτέλεσε σέ καμία περίπτωση μοχλό πίεσης γιά νά ὑποταχθεῖ στίς ἐπιθυμίες τῶν ξένων δυνάμεων. Διαχώρισε πλήρως τήν ἐξωτερική πολιτική καί τή διπλωματία ἀπό τήν δεινή οἰκονομική κατάσταση τῆς Ἑλλάδος. Χειρίστηκε τίς Μεγάλες Δυνάμεις μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε πέτυχε καί τήν ἀνατροπή συνθηκῶν οἱ ὁποῖες ἦταν εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας καί κατόρθωσε νά ἐπεκτείνει τά σύνορα τοῦ μικροῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Καί ὅλα αὐτά, ἔχοντας δανειστεῖ μεγάλα ποσά. Αὐτό εἶναι ἕνα μάθημα καί εἶναι ἕνα μάθημα γιά ὅλους ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτός πού δανείζεται χάνει καί τήν ἐθνική του κυριαρχία. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται τί θά παραχωρήσουμε καί τί ὄχι, δέν θά μᾶς τό ὑποδείξουν οἱ δανειστές μας.
Αὐτοί πού μᾶς δανείζουν, μᾶς δανείζουν μέ τόκο καί περιμένουν νά πάρουν τά χρήματά τους πίσω. Δέν μᾶς ἔθεσαν σάν ὅρο ὅτι θά ἀνταλλάξουμε τά ἐθνικά μας δικαιώματα μέ χρήματα. Οἱ δικοί μας πολιτικοί, οἱ δικοί μας ἄρχοντες εἶναι πού ἐπιλέγουν αὐτήν τήν ἀνταλλαγή. Ἐπιλέγουν νά ξεπουλήσουν τήν Ἑλλάδα, ἔχοντας σάν ὡραῖο πρόσχημα, τόν ἐξωτερικό δανεισμό. Εἶναι ντροπή νά ἔχουν περάσει ἀπό τή χώρα αὐτή διπλωμάτες τοῦ μεγέθους τοῦ Καποδίστρια, καί τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου καί ἐμεῖς ἀκόμη νά ψάχνουμε νά βροῦμε μέ ποιόν τρόπο θά ζητιανέψουμε λίγα χρήματα καί νά εἴμαστε πρόθυμοι νά ξεπουλήσουμε τήν ἀξιοπρέπειά μας γιά νά τά ἀποκτήσουμε. Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι, ἡ ἀξιοπρέπεια εἶναι ἡ μόνη μας περιουσία, ἀκόμα κι ὅταν ἔχουμε φτάσει στό τελευταῖο σκαλί τῆς πτώχευσης καί εἴμαστε ἔτοιμοι νά καταρρεύσουμε.
Καρζής Νικόλαος
Εφημερίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" τεύχος αρ.7
