Ἁπὸ ἡμέρες ἑτοιμάζεται τὸ σχολεῖο γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἑορτή. Πολλὰ παιδιὰ ἐργάζονται καὶ κατασκευάζουν σημαῖες. Ἄλλα ψαλιδίζουν τὸ χαρτόνι καὶ φτειάνουν γράμματα γιὰ τὶς ἐπιγραφές. Ἄλλα πλέκουν στεφάνια.

Ἡ Τασία θὰ φτειάσῃ τὸ φωτοστέφανο γιὰ τὴν Παναγία. Αὐτὸν θὰ τὸν φορέσῃ ἡ Θυμιούλα. Αὐτὴ θὰ παραστήσῃ τὴν Παναγία. Εἶναι τὸ πιὸ φρόνιμο καὶ ταπεινὸ κορίτσι. Ὅλο τὸ σχολεῖο τὴν ἀγαπᾷ.

- Παιδιά! ἡ ἑορτή μας πρέπει νὰ ἐπιτύχῃ, λέγει ὁ δάσκαλος. Θὰ προσκαλέσῶμε καὶ κόσμο. Νὰ προσέξωμε νὰ μὴν παραλείψωμε τίποτε. Νὰ μὴ  ντροπιασθοῦμε.

prokiriksi 

Των Ὑψηλάντηδων τ’ ἀρχοντικό, στὸ Κισνόβι τῆς Ρωσίας, δεκάξη τοῦ Φλεβάρη 1821.

Γύρω στὸ τραπέζι, ἀπ’ τὰ πέντε ἀδέρφια οἱ τέσσερες, Ἀλέξανδρος, Δημήτρης, Νικόλας καὶ Γιώργης· κι ἀντικρύ τους οἱ δυὸ γραμματικοί, Λασσάνης καὶ Τυπάλδος,  γράφουν τὴν προκήρυξη. Ἡ ἀπόφαση πιὰ ἡ τρανὴ εἶναι παρμένη. Μένει νὰ δοθῆ τὸ σύνθημα τοῦ ἀγώνα καὶ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων τὸ σάλπισμα ν’ ἀντιλαλήση κι ἀπὸ  τὰ θεμέλια της νὰ σείση τὴν Τουρκιά.

Πατώντας επάνω σε κάθε όνομα, σας ανοίγει η καρτέλα του. Μετά τα λίγα βιογραφικά στοιχεία μπορείτε να δείτε και δύο εικόνες, η πρώτη είναι με χρώμα και η δεύτερη είναι χωρίς χρώμα. Κάνοντας δεξί κλίκ με το ποντίκι μπορεί να την αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας, κατόπιν να την εκτυπώσετε και να την ζωγραφίσετε με τα χρώματα που δείχνει η πρώτη εικόνα. Οι ζωγραφιές των ηρώων του 1821 είναι απο την σειρά ΜΙΚΡΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ των εκδόσεων "Χριστιανική Ἐλπίς".

Αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου.

Γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας. Έγινε οπλαρχηγός στα 17 του χρόνια Εκπαιδεύτηκε στη Ζάκυνθο στον ευρωπαϊκό στρατό και μυήθηκε στα μυστικά της Φιλικής Εταιρείας. Τον Ιανουάριο του 1821 ξαναγύρισε στην Πελοπόννησο κι έγινε πρωτοπόρος στο δρόμο της λευτεριάς.
Δεν ήταν μόνο η στρατιωτική του ιδιοφυΐα, η θέλησή του, η γενναιότητά του, που τον ανέδειξαν κορυφαία μορφή του Αγώνα. Ήταν και η ανεξικακία του, η σύνεσή του, η μεγάλη του πίστη στο Θεό.
Ξακουστές είναι οι νικηφόρες μάχες του στα Δερβενάκια, στο Βαλτέτσι, στην Τριπολιτσά. Σ' αυτόν κυρίως χρωστά η Πελοπόννησος τη λευτεριά της. Παρ' όλα αυτά δυο φορές τον φυλάκισαν οι πολιτικοί, γιατί τον φθονούσαν.

Ο Κολοκοτρώνης είναι από τους ήρωες που είχε τη χαρά να δει ελεύθερη την Ελλάδα. Συμπαραστάθηκε στον πρώτο κυβερνήτη, τον Ιωάννη Καποδίστρια, και ήταν καλός σύμβουλος του βασιλιά Όθωνα.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Μια από τις ευγενέστερες, πιο αγνές και ανιδιοτελείς μορφές του Αγώνα. Οπλαρχηγός της Επανάστασης. Ανιψιός του Κολοκοτρώνη.

Γεννήθηκε κοντά στην Καλαμάτα και το όνομά του ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος. Από πολύ μικρός πήρε τα βουνά κι έμαθε τον κλεφτοπόλεμο.

Έδινε πάντα πρόθυμος το «παρών» όπου τον καλούσε το καθήκον. Έτσι πολέμησε στη Ρούμελη και στο Μοριά με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, το Γεώργιο Καραϊσκάκη και το Δημήτριο Υψηλάντη. Στα χέρια του έσπασαν πολλά σπαθιά.

Ήταν απλός, άκακος, έντιμος, σβέλτος και ακούραστος. Ποτέ δεν έπαιρνε λάφυρα.

Βοήθησε στο έργο του τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Εξορίστηκε από τους πολιτικούς στην Αίγινα, όπου έχασε την υγεία και το φως του. Πέθανε στον Πειραιά πάμφτωχος.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Ο πρωτεργάτης του ελληνικού Αγώνα για την ελευθερία.

Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, μεγάλος διερμηνέας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ηγεμόνας της Βλαχίας και Μολδαβίας.

Ο Αλέξανδρος ήταν στρατιωτικός. Πήρε μέρος στους πολέμους του ρωσικού στρατού εναντίον του Ναπολέοντα. Στη μάχη της Δρέσδης (1813) έχασε το δεξί του χέρι.

Του πρότειναν να αναλάβει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας κι αυτός πρόθυμα δέχτηκε. Με τη σημαία του σταυρού και του φοίνικα εμψύχωσε τον «Ιερό Λόχο» των φοιτητών. Ηγήθηκε μ' ενθουσιασμό στο ξεκίνημα του αγώνα της λευτεριάς στη Μολδοβλαχία.

Στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821) οι Τούρκοι εξουδετέρωσαν την ηρωική αντίσταση του Υψηλάντη. Φυλακίστηκε από τους Αυστριακούς στο φρούριο Μπουγκάτς και πέθανε στη Βιέννη από τις κακουχίες, αφού άκουσε τα πρώτα φτερουγίσματα της λευτεριάς της Ελλάδας.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Αδελφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Έμπειρος αξιωματικός του ρωσικού στρατού, πήρε μέρος στους Ναπολεόντειους πολέμους. Ήταν ατρόμητος, καρτερικός, ειλικρινής, αφιλοκερδής, αγνός πατριώτης.

'Οταν ο Αλέξανδρος ανέλαβε την ηγεσία του Αγώνα του 1821, διόρισε το Δημήτριο αντιπρόσωπό του (πληρεξούσιο) στην Πελοπόννησο. Ο Δημήτριος έφερε μαζί του 300.000 γρόσια, προσφορά της οικογένειάς του, και προσπάθησε να οργανώσει τον άτακτο στρατό της Πελοποννήσου.

Στο πλευρό του στάθηκαν ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Παπαφλέσσας. Αντίθετα κάποιοι πολιτικοί, που τον φθονούσαν, τού έφεραν πολλές δυσκολίες.

Με τη νικηφόρα μάχη στην Πέτρα της Βοιωτίας (12 Σεπτεμβρίου 1829) έδωσε τέλος στον απελευθερωτικό αγώνα που είχε αρχίσει πριν από οχτώμισι χρόνια στη Μολδοβλαχία ο αδελφός του Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Κληρικός, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος.

Σπούδασε στην ονομαστή σχολή της Δημητσάνας. Στη Ζάκυνθο γνώρισε τον Κολοκοτρώνη κι έμαθε για τα σχέδια του ξεσηκωμού. Στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Επέστρεψε στην Πελοπόννησο και γεμάτος ορμή κι ενθουσιασμό άναψε φωτιές στις ψυχές και ξεσήκωσε τα πλήθη σε επανάσταση. Συγχρόνως ασχολήθηκε και με την πολιτική.

Μπροστά στον αιγυπτιακό κίνδυνο, που θα είχε σαν αποτέλεσμα να καταπνιγεί η επανάσταση στην Πελοπόννησο, ζήτησε από τους πολιτικούς ν' αποφυλακίσουν τον Κολοκοτρώνη και άλλους αγωνιστές που κρατούνταν στην Ύδρα.

Ο ίδιος στο Μανιάκι, σαν τον αρχαίο Σπαρτιάτη Λεωνίδα, με 300 παλικάρια αντιμετώπισε πρώτος τον ισχυρό Ιμπραήμ. Αυτή ήταν και η τελευταία μάχη του φλογερού αρχιμανδρίτη. Αυτή που τον καταχώρισε στις ένδοξες σελίδες της Επανάστασης του 1821. Ο αιγύπτιος αρχηγός, σαν είδε νεκρό τον Παπαφλέσσα, τον φίλησε και είπε: «Κρίμα να πεθαίνουν τέτοια παλικάρια»!

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Κόρη του Υδραίου πλοίαρχου Σταυριανού Πινότση. Μετά το θάνατο του πατέρα της εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της στις Σπέτσες.

Το όνομα Μπουμπουλίνα το απέκτησε από το δεύτερο σύζυγο της Δημήτρη Μπούμπουλη. Όταν έμεινε χήρα για δεύτερη φορά, διέσωσε την τεράστια περιουσία της από τους Τούρκους και την αύξησε επενδύοντας σε ναυτικές εμπορικές επιχειρήσεις.

Έτρεχε πρόθυμα σε στεριά και σε θάλασσα να προσφέρει τη βοήθειά της όπου χρειαζόταν (πολιορκία Ναυπλίου, Τριπολιτσάς κ.α.).

Διέθεσε τους γιους της και όλη την περιουσία της για την ελευθερία της πατρίδας.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.

Γεννήθηκε στην Ιθάκη. Πατέρας του «το λιοντάρι της Ρούμελης», ο Γεώργιος Ανδρούτσος, που πέθανε στην Κωνσταντινούπολη, αφού βασανίστηκε σκληρά
από τους Τούρκους.

Ο Οδυσσσέας βαπτίστηκε από το Λάμπρο Κατσώνη, φίλο και συναγωνιστή του πατέρα του. Στα Επτάνησα πήρε τη στοιχειώδη μόρφωση. Ο Αλή Πασάς τον αιχμαλώτισε μικρό και αργότερα τον διόρισε αρματολό. Εκείνος όμως πήγε με το μέρος των Ελλήνων και διέθεσε όλη την περιουσία του στον Αγώνα.

Ταμπουρωμένος στο Χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821) αντιμετώπισε τον πολυπληθή στρατό του Ομέρ Βρυώνη. Χάρη στη στρατιωτική του ιδιοφυΐα ανέκοψε την πορεία του Τούρκου στρατηγού για την Πελοπόννησο. Μ' αυτή την περίλαμπρη νίκη ανακηρύχτηκε αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας. Πολιτικές εμπάθειες και φιλοδοξίες οδήγησαν στη δολοφονία του μεγάλου αυτού οπλαρχηγού. Η ιστορία όμως τον τίμησε και τον δόξασε.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Ψαριανός ναυτικός. Η οικογένειά του διακρίθηκε στους αγώνες κατά των πειρατών. Αγαπημένος του ήρωας ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Από μικρός ο Κωνσταντής έτρεφε βαθιά πίστη στο Θεό και αγάπη για την πατρίδα. Έμεινε ορφανός κι αναγκάστηκε από τα 12 χρόνια του να βγει στη θάλασσα και να γίνει ναυτικός.

Η δόξα τού έστησε καρτέρι στα νερά της Χίου. Με τον επίσης ατρόμητο Ανδρέα Πιπίνο, ναυτικό από την Ύδρα, κατόρθωσαν ν' ανατινάξουν την τουρκική ναυαρχίδα Το γεγονός αυτό έδωσε θάρρος στους Έλληνες και συγκίνησε τους Ευρωπαίους. Το όνομα του Κανάρη έγινε θρύλος και μεγάλοι καλλιτέχνες και ποιητές εμπνεύστηκαν τότε από τη θαρραλέα ψυχή του.

Ο Κανάρης ευτύχησε να δει ελεύθερη την πατρίδα και να της προσφέρει τις υπηρεσίες του ως υπουργός και πρωθυπουργός. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1877 ο τολμηρός πυρπολητής αναχώρησε για τον ουρανό. Ο πυρπολητής έσβησε μα ο δαυλός του, πάντα αναμμένος, μας δείχνει το δρόμο του χρέους και της θυσίας.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Γεννήθηκε στη Μουσουνίτσα της Παρνασσίδας. Πατέρας του ήταν ο Νίκος Γραμματικός. Από μικρό οι γονείς του τον έστειλαν στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά αναγκάστηκε να σκοτώσει κάποιον δερβέναγα. Έτσι εγκατέλειψε τη μοναστική ζωή και πήρε το δρόμο της κλεφτουριάς με το προσωνύμιο Διάκος.

Υπηρέτησε κοντά σε διάφορους οπλαρχηγούς. Σιγά σιγά έγινε ο φόβος των Τούρκων. Για λίγο μπήκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, ο οποίος θέλησε να τον δολοφονήσει, αλλά τον έσωσε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. 'Οταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρματολός στη Λιβαδειά, τον ακολούθησε και ο Διάκος κι έγινε το πρωτοπαλίκαρό του. Η μάχη στην Αλαμάνα, όπου πολέμησε με άφθαστο ηρωισμό μέχρι τέλους με τους λίγους συντρόφους του σαν τον αρχαίο Λεωνίδα, έγραψε με ανεξίτηλο μελάνι τ' όνομά του στις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας. Το τέλος του ήταν μαρτυρικό. Τον έδεσαν σ' ένα παλούκι και τον έψησαν ζωντανό (Λαμία, 22 Απριλίου 1821).

«Ο άνθρωπος του Θεού και της πατρίδας», όπως τον αποκαλεί ο Μακρυγιάννης, έγινε ο πρωτομάρτυρας της λευτεριάς.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης γεννήθηκε το 1797 στο Αβορίτι Δωρίδος. Ονομάστηκε Μακρυγιάννης γιατί ήταν πολύ ψηλός. Από τη νηπιακή του ηλικία έμεινε ορφανός και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια Έφηβος ακόμα ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησε μεγάλη περιουσία Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και μπήκε στον Αγώνα το 1821.

Πήρε μέρος σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις στη Ρούμελη και στο Μοριά Κυρίως όμως τ' όνομά του συνδέθηκε με τη δράση του στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και μετά την απελευθέρωση.

Πρωταγωνίστησε με το Δημήτρη Καλλέργη στην εξέγερση του λαού της Αθήνας, όταν στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 ζητούσαν από το βασιλιά 'Οθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα.

Στα «Απομνημονεύματά» του διακρίνει κανείς την απλότητά του, την αποφασιστικότητα, το φιλελεύθερο πνεύμα του, τη φιλοπατρία και την ορθόδοξη πίστη του.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Γεννήθηκε σιο Μαυρομάπ Καρδίτσας. Από μικρός ζούσε περιφρονημένος και με μεγάλες στερήσεις. Ορφάνεψε νωρίς. Όλα αυτά τον έκαναν δύστροπο, ατίθασο και νευρικό. Ήταν όμως γενναίος και είχε έμφυτη στρατηγική ιδιοφυΐα.

Μια παράτολμη επίθεση κατά τουρκικού αποσπάσματος, όταν ήταν έφηβος, είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθεί αιχμάλωτος του Αλή Πασά.

Αργότερα με τέχνασμα τον εγκατέλειψε και ρίχτηκε στον απελευθερωτικό Αγώνα. Αν και σοβαρά άρρωστος από φυματίωση, οργάνωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις ως αρχηγός της Ρούμελης. Τ' όνομά του έγινε ο φόβος και ο τρόμος Τούρκων και Αρβανιτών. Σπουδαίες είναι οι μάχες του στην Αράχωβα στο Κερατσίνι, στο μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πειραιά, στην Αθήνα.

Ο Καραϊσκάκης ήταν αφιλοκερδής, αλλά φιλόδοξος και φιλόπρωτος. Ωστόσο, όταν πέτυχε την αρχιστρατηγία απέδειξε με τις μεγάλες θυσίες του ότι δίκαια αγωνιζόταν γι' αυτήν.

Τραυματίστηκε θανάσιμα από σφαίρα σε μια αψιμαχία με τους Τούρκους στο Φάληρο. Ο χαμός του είχε οδυνηρές συνέπειες στην εξέλιξη του Αγώνα.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Αρχοντοπούλα από τη Μύκονο, κόρη του σπαθά ριου της Μολδοβλαχίας Νικόλαου Μαυρογένη. Ήταν όμορφη, μορφωμένη και πολύγλωσση.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση έφυγε από την Τεργέστη, όπου διέμενε, και ήρθε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Μύκονο.

Πρωτοστάτησε με δικά της εξοπλισμένα πλοία στην καταδίωξη των πειρατών από το νησί της. Πήρε μέρος σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις, στη στεριά και στη θάλασσα.

Όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε, ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας την τίμησε για τις υπηρεσίες της στην πατρίδα. Της απένειμε το βαθμό του αντιστράτηγου. Ακόμη της πρόσφερε ένα σπίτι στο Ναύπλιο για να διαμένει, επειδή είχε διαθέσει όλη την περιουσία της στον Αγώνα.

Πέθανε πάμφτωχη στο νησί της Πάρου το 1840.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Μια από τις πιο ισχυρές, γενναίες και βαθιά θρησκευόμενες μορφές του Αγώνα. Γεννήθηκε στο χωριό Λιβάδι ίου Ολύμπου και κληρονόμησε το ομώνυμο αρματολίκι. Επειδή όμως αντέδρασε στα επεκτατικά σχέδια του Αλή Πασά, αναγκάστηκε να μεταφέρει τη δράση του βορειότερα. Αγωνίστηκε κατά των Τούρκων στο πλευρό των Σέρβων και των Ρώσων.

'Οταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης του εμπιστεύτηκε τα σχέδιά του, ο ενθουσιώδης και αγνός πατριώτης πρώτος τάχθηκε στο πλευρό του πρίγκιπα με αφοσίωση μέχρι τέλους. Μετά την άτυχη μάχη στο Δραγατσάνι (7/6/1821) κατευθύνθηκε με το Γιάννη Φαρμάκη στη Βλαχία και στη Μολδαβία προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Τούρκους. Υπερασπιζόμενος τη μονή Σέκου βρέθηκε περικυκλωμένος από 6.000 Τούρκους. Κατέφυγε τότε με 11 παλικάρια του στο καμπαναριό κι έβαλε φωτιά στα βαρέλια με το μπαρούτι που βρίσκονταν εκεί.

Η Ελλάδα έχασε έναν αξιόλογο μαχητή της λευτεριάς, ενώ το φωτεινό ολοκαύτωμα στο κωδωνοστάσιο του Σέκου σήμανε το τέλος του αγώνα στη Μολδοβλαχία.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Γεννήθηκε στη Δοβίστα Σερρών. Ήταν μεγαλέμπορος και τραπεζίτης. Είχε 11 παιδιά, από τα οποία τα περισσότερα πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Απέκτησε μεγάλη περιουσία και είχε κερδίσει το σεβασμό των Τούρκων. Το 1817 κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, γιατί ένας μπέης που όφειλε πολλά χρέη στον Παπά ήθελε να τον σκοτώσει.

Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και δαπάνησε την τεράστια περιουσία του για τον Αγώνα. Ναύλωσε το πλοίο του Α. Βισβίζη και προσπάθησε, παρ' όλο που δεν ήταν στρατιωτικός, να οργανώσει την επανάσταση της Μακεδονίας με έδρα το Αγιο Όρος και την οικονομική υποστήριξη των μοναστηριών.

Στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής όμως συγκεντρώθηκαν αμέσως πολλαπλές εχθρικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον ικανό και δραστήριο νέο πασἀ της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ. Η Επαναάσταση πνίιγηκε στο αίμα κι ο Εμμανουήλ Παπάς κυνηγημένος επιβιβάστηκε στο πλοίο του Βισβίζη με προορισμό την Ύδρα, για να συνεχίσει απο εκεί τον αγώνα. Στο ταξίδι όμως απέθανε απο ανακοπή καρδιάς. Τάφηκε στην Ύδρα με τιμές αρχιστρατήγου.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Ο εθνικός μας βάρδος και ποιητής της ελευθερίας γεννήθηκε οιη Ζάκυνθο. Όταν ήταν 10 ετών, πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε. Ο κηδεμόνας του, σύμφωνα με τη συνήθεια των πλούσιων Επτανησίων, τον έστειλε για σπουδές στην Ιταλία.

Επιστρέφοντας έμεινε για μια δεκαετία στο νησί του και στά τριάντα του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα. Έγραψε τα πρώτα του ποιήματα στα ιταλικά. Η συνάντησή του αργότερα με τον ιστορικό και πολιτικό Σπυρίδωνα Τρικούπη στάθηκε πολύ σημαντική: Εκείνος τον παρακίνησε και τον ενθάρρυνε να γράφει τους στίχους του στη μητρική του γλώσσα.

Ο Σολωμός, ποτισμένος από το κεφαλόβρυσο της λαϊκής γλώσσας και πυροδοτημένος από την αγωνία των σκλαβωμένων Ελλήνων, έδωσε στο έργο του εθνικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Εμπνεύστηκε από τις νησιώτικες φυσικές καλλονές και από τα οράματα για ελευθερία των συμπατριωτών του, καθώς τα νησιά του Ιονίου έπεφταν διαδοχικά στα χέρια των Γάλλων, Ρώσων, Τούρκων και Άγγλων.

Με το κοντύλι του σαν άλλος Τυρταίος εμψύχωσε τους Έλληνες αγωνιστές της ελευθερίας κι έκανε τους Ευρωπαίους να σκύψουν με σεβασμό στα ολοκαυτώματά της. Μερικά από τα ποιήματά του είναι « Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», « Η Ξανθούλα», « Ο Λάμπρος». Το μεγαλόπνοο έργο του εξέδωσε μετά το θάνατο του ο καλός του φίλος Ιάκωβος Πολυλάς, ενώ ο αγαπημένος του Κερκυραίος μουσουργός Νικόλαος Μάντζαρος μελοποίησε τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», από τον οποίο οι δύο πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Δευτερότοκος γιος του Σουλιώτη οπλαρχηγού Φώτου Τζαβέλα και εγγονός του Λάμπρου, αρχηγού της ξακουστής γενιάς των Τζαβελαίων.

Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, μέχρι το 1820, τα έζησε στην Κέρκυρα, όπου είχαν καταφύγει πολλοί Σουλιώτες καταδιωγμένοι από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Επιστρέφοντας στο Σούλι αναγνωρίστηκε αρχηγός των Σουλιωτών.

'Οταν οι Σουλιώτες εγκατέλειψαν οριστικά το Σούλι, ο Κίτσος συνέχισε τη δράση του στη Στερεά Ελλάδα πολεμώντας πλάι στο Μάρκο Μπότσαρη και στον Καραϊσκάκη. Διακρίθηκε στη μάχη της Άμπλιανης και στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου.

Ήταν αφοσιωμένος στον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος του ανέθεσε να ξεκαθαρίσει τη Στερεά Ελλάδα από τα υπολείμματα των Τούρκων. Αργότερα ο βασιλιάς Όθωνας τον διόρισε υπασπιστή του, αντιστράτηγο και γενικό επιθεωρητή του στρατού. Χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών και Παιδείας και το 1847 έγινε πρωθυπουργός. Πέθανε το 1855 από βαθιά λύπη επειδή απέτυχε το απελευθερωτικό κίνημα στην Ήπειρο (1854), του οποίου ήταν ηγέτης.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Μια από ΐις πιο ηρωικές, ευγενείς και ενάρετες μορφές ιης επανάστασης του 1821.

Η οικογένειά του ήταν από τις πιο ένδοξες φάρες του Σουλίου, όπως και των Τζαβελαίων. Όταν το 1803 το Σούλι αναγκάστηκε να παραδοθεί στον Αλή Πασά, ο Μάρκος με τον πατέρα του και άλλους Σουλιώτες διέφυγαν στην Κέρκυρα. Εκεί κατατάχθηκε στο γαλλικό στρατό ως υπαξιωματικός.

Μετά τη δολοφονία του πατέρα του από το Γώγο Μπακόλα επιστρέφει στην Ήπειρο. Χάριν του γενικού συμφέροντος συγχωρεί το φονιά του πατέρα του και αγωνίζεται μαζί του με αυτοθυσία για τα δικαιώματα του Σουλίου.

Πολέμησε στο Κομπότι, στην Πλάκα, στον Πέτα, στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου και αλλού. Η κυβέρνηση τον διόρισε αρχιστράτηγο της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Αυτό προκάλεσε την αντιζηλία των άλλων οπλαρχηγών. Τότε ο Μάρκος, αφού ασπάστηκε το διάταγμα του διορισμού, το έσχισε μπροστά τους λέγοντας: «Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα μεθαύριο μπροστά στον εχθρό». Και το πήρε, πολεμώντας γενναία με 350 Σουλιώτες στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, όπου τραυματίστηκε θανάσιμα από τους Τούρκους.

Η απώλεια του Σουλιώτη οπλαρχηγού έπληξε σοβαρά τον αγώνα. Ο ήρωας υμνήθηκε από τη λαϊκή μούσα και ο θάνατος του ενέπνευσε πολλούς Ευρωπαίους ζωγράφους.

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό

Ο Ρήγας γεννήθηκε στο Βελεστίνο (αρχαίες Φεραί) της Θεσσαλίας, γι' αυτό υπέγραφε με το επίθετο «Βελεστινλής». Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Ζαγορά του Πηλίου. Εκεί διδάχθηκε τα αρχαία ελληνικά και απέκτησε κάποιες επιστημονικές γνώσεις.

Ξενιτεύθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Βουκουρέστι και στη Βιένη, όπου συμπλήρωσε τη μόρφωσή του κι έμαθε ξένες γλώσσες. Στα τριάντα του χρόνια ήταν ένας ευκατάστατος, καταξιωμένος και φωτισμένος λόγιος.

Οι στίχοι του συνάρπαζαν και ενέπνεαν. Ο «Θούριος» του, ένα προσκλητήριο προς όλους τους συνυπόδουλους Βαλκάνιους λαούς, έγινε το εγερτήριο σάλπισμα κατά της τουρκικής τυραννίας και ο εθνικός παιάνας των σκλαβωμένων Ελλήνων.

Επηρεασμένος από τη Γαλλική Επανάσταση συνέταξε «Τα Δίκαια του Ανθρώπου» και το « Σύνταγμα». Όταν έπεσαν στα χέρια των αυστριακών αρχών έντυπα με επαναστατικό περιεχόμενο, ο Ρήγας συνελήφθη με άλλους 7 νεαρούς συνεργάτες του και παραδόθηκε στους Τούρκους. Αυτοί, αφού τους βασάνισαν σκληρά, τους στραγγάλισαν κι έριξαν τα κορμιά τους στον ποταμό Δούναβη.

Ο Ρήγας παρέμεινε το σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται και θυσιάζεται για εθνικά και πανανθρώπινα ιδανικά. Αθάνατος ο λόγος του: «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά».

Εικόνα με χρώμα  -  Εικόνα για χρωματισμό