Κάντε το σαν τον Καποδίστρια: Απαραίτητη η εκπαίδευση των νέων της Ομογένειας και η ενεργοποίηση των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται ανά τον κόσμο
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΣΤΡΑΤΟΥ
Είναι πολύ απαιτητικό έργο η οργάνωση μίας μονάδας με σοβαρή αποστολή. Εφόσον αυτοί που τη δημιουργούν, θέλουν να επιτελέσει και το έργο της και όχι μόνο να κόψουν την κορδέλα των εγκαινίων στο κτίριο που θα τη στεγάσει!
Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να συνυπάρξουν: το όραμα για το σκοπό που θα υπηρετήσει, το οργανόγραμμα που θα της επιτρέψει να είναι λειτουργική, η αναζήτηση των ανθρώπων που θα τη στελεχώσουν, όχι μόνο ως άθροισμα ικανοτήτων που προκύπτει από τα βιογραφικά τους αλλά κυρίως ως κατάθεση ψυχών που συμμερίζονται την αναγκαιότητα της ύπαρξης της, η ορθή εκτίμηση των συνθηκών κατά το χρόνο δημιουργίας της και η εύρεση των αναγκαίων οικονομικών πόρων για τη στήριξή της.
Για το δικό μας Έθνος, μικρό αριθμητικά και με μεγάλο αριθμό αποδήμων, δύο τέτοιες σοβαρότατες αποστολές, αποτελούν η εκπαίδευση των νέων της Ομογένειας και η ενεργοποίηση των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται ανά τον κόσμο, πολλοί σε εξαιρετικές θέσεις ευθύνης και με ζηλευτές επιστημονικές και επιχειρηματικές επιδόσεις, όχι μόνο κάθε φορά που η Πατρίδα τους χρειάζεται αλλά ως σταθερούς κύκλους αναφοράς στις κοινωνίες και τις χώρες διαμονής τους.
Αυτές τις αποστολές, υλοποιούν σε συνεργασία τα Υπουργεία Εξωτερικών και Παιδείας. Ομολογώ ότι το έργο τους, δεν έχει υποπέσει συχνά στην αντίληψή μου. Αντιθέτως με θλίψη πληροφορούμαστε για σχολεία που κλείνουν ή για κενές θέσεις δασκάλων παρά τα αιτήματα για την πλήρωσή τους.
Συμβάλλοντας στην προσπάθεια των υπηρεσιακών παραγόντων που εντέλλονται με την υλοποίηση αυτής της σημαντικής προσπάθειας, θα πρότεινα στους ίδιους και κυρίως στους Υπουργούς, τους, να διαβάσουν το, βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, βιβλίο της σπουδαίας Ελληνίδας, καθηγήτριας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αείμνηστης Ελένης Ε. Κούκκου, «Ιωάννης Καποδίστριας, ο άνθρωπος-ο διπλωμάτης 1800-1828» εκδ. Πατάκη.
Πέτυχε πράγματα αδιανόητα
Στις γραμμές του, θα μάθουν πως ο Προμηθέας του Νεότερου Ελληνισμού, κατάφερε με ακάματη προσπάθεια, πενιχρότατα μέσα, υπό αντιξοότατες συνθήκες, να επιτύχει πράγματα αδιανόητα όχι μόνο για μία ανύπαρκτη κρατική οντότητα αλλά πολύ δύσκολα ακόμη και για τις οργανωμένες Αυτοκρατορίες της εποχής του.
Ένα πλήρες Υπόδειγμα για τα Ελληνικά Μορφωτικά Ινστιτούτα και Σχολεία στο εξωτερικό και για τη λοιπή προπαγάνδα υπέρ της Ελλάδος και των θέσεων της.
Με την ίδρυση της «Εταιρείας των Φίλων των Μουσών (Φιλομούσου)» στη Βιέννη το 1814, διεθνοποίησε το πρόβλημα των υποδούλων Ελλήνων και πυροδότησε την έκρηξη του Φιλελληνισμού σε όλη την Ευρώπη. Τυπικά διενεργούσε εράνους για να χρηματοδοτήσει τις σπουδές Ελληνοπαίδων στο εξωτερικό, ουσιαστικά διαφώτιζε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη προετοιμάζοντάς την για τον Αγώνα της Παλιγγενεσίας που θα ακολουθούσε και έστηνε τα διεθνή δίκτυα συνεργασίας των Ελλήνων για την εξυπηρέτηση των αναγκών του.
Την ίδια στιγμή, αγωνιούσε για την Εκπαίδευση την οποία θεωρούσε αναγκαίο προαπαιτούμενο για την πρόοδο και την ευημερία του λαού μας. Προετοιμάζοντάς την, αντέγραφε τα συστήματα των πιο προχωρημένων κρατών, κατέγραψε ένα-ένα όλα τα ορφανά ελληνόπουλα που κατέφυγαν στην Ευρώπη λόγω Τουρκοκρατίας (!), κανονίζοντας ποια Επιστήμη ή Τέχνη θα ακολουθούσε το καθένα αναλόγως των ταλέντων του ! Βρήκε και αξιοποίησε τους πιο άξιους συνεργάτες για να βοηθήσουν την προσπάθειά του. Όπως θα ‘λεγε κι ο ίδιος ο Κυβερνήτης : «Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του».
Πηγή https://hellasjournal.com
