Διάφορα
Στην Ενότητα αυτή θα παρουσιάσουμε θέματα και αποσπάσματα που δεν εντάσσονται στις προηγούμενες ενότητες
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἀφοῦ ἐπὶ ἑπταετία ἀντιμετώπισε τοὺς στρατοὺς καὶ τοὺς στόλους τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Βερβερίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐχθρότητα, ἰδιαίτερα κατὰ τὰ πρῶτα ἔτη, τῶν Εὐρωπαϊκῶν Δυνάμεων, ἀφοῦ γνώρισε θριάμβους καὶ συμφορές, ἀφοῦ ὑπερπήδησε μεγάλους κινδύνους, κατὰ τὰ μέσα τοῦ 1827, βρισκόταν πλέον στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ!
Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Μεσολογγίου, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Καραϊσκάκη καὶ τὴν ἐπακολουθήσασα καταστροφὴ τοῦ Φαλήρου καὶ τὴν διάλυση τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἀθηνῶν, ἡ κατάσταση εἶχε φθάσει στὸ σημεῖο μηδέν. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Ναύπλιο καὶ κάποιες ἄλλες πόλεις, ὁρισμένα φρούρια, τῆς Μάνης, τῆς περιοχῆς τοῦ Ἰσθμοῦ καὶ τῶν νησιῶν, ἡ ὑπόλοιπη χώρα κατεχόταν ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ ἢ βρισκόταν στὴν διάθεση αὐτοῦ. Ἡ παράδοση τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν ἐξέφραζε συμβολικὰ τὴν δεινὴ θέση, στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει ὁ Ἐθνικὸς ἀγώνας. Καὶ οἱ Αἰγύπτιοι μετέφεραν νέες δυνάμεις γιὰ τὸ τελειωτικὸ χτύπημα.
του Παναγιώτη Ήφαιστου,
Για να κατανοηθεί η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η εξέλιξη και κατάληξή της, είναι αναγκαίο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι επί αιώνες, πέραν της πολιτικής κουλτούρας και των αυτεξούσιων-αυτόνομων αποφάσεών τους, τα Κοινά των Πόλεων, για να επιβιώσουν εθίστηκαν στις κάθε είδους συναλλαγές με υπέρτερες εξουσίες. Βασικά πάνω σε αυτό σκόνταψε ο Καποδίστριας και ίσως αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι ξένοι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί.
Διάσπαρτοι όπως ήταν οι Έλληνες –προγενέστερα έγιναν και κάποια αναπόφευκτα ίσως λάθη από διακεκριμένα μέλη της Διασποράς– δεν διέθεταν μια υψηλή εθνική στρατηγική του συνόλου των Πόλεων και της Διασποράς. Αν και όπως λέγεται «το δικαστήριο των εθνών είναι η Ιστορία», προσεκτική μελέτη του στρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής δείχνει ότι η κακοτυχία των Ελλήνων δεν ήταν τυχαία.
Ο 18ος αιώνας ήταν βασικά το μεταίχμιο της κορύφωσης της αποικιοκρατίας και των εξισορροπητικών διενέξεων των μεγάλων δυνάμεων που έφερε η εξέγερση στο Παρίσι και ο Ναπολέων. Επιπρόσθετα, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό, το οποίο δεν φαίνεται να λήφθηκε υπόψη από τους ηγέτες των επαναστατών και το οποίο ο Καποδίστριας στην συνέχεια προσπάθησε να το διαχειριστεί.
Η υπερδύναμη της εποχής και μεγάλη θαλασσοκράτειρα, η Βρετανία, ήλεγχε την περίμετρο της Ευρασίας (Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ινδική Χερσόνησο μέχρι την Κίνα). Με το πανίσχυρο ναυτικό της κυριαρχούσε στις θάλασσες, έκανε ναυτικούς αποκλεισμούς της Ευρώπης και κυριολεκτικά απαγόρευε στις ηπειρωτικές δυνάμεις, κυρίως στην Ρωσία, να κατέβουν στα θερμά νερά. Αυτά, λοιπόν, είχαμε στο στρατηγικό επίπεδο όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση.
Ο διδάκτωρ νεώτερης ιστορίας του Tμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π.Α και διευθυντής του Προτύπου Λυκείου της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά κ. Χαράλαμπος Μηνάογλου
Το όνομα του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, του Ιωάννη Καποδίστρια, δόθηκε σε τμήμα κεντρικού πάρκου της Λωζάνης όπου βρίσκεται και η προτομή του, το Σάββατο 5 Ιουνίου σε μια συγκινητική τελετή στην οποία προσκεκλημένος ήταν ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Κώστας Μπακογιάννης.
Κάθε χρόνο στις 11 Φεβρουαρίου, ημερομηνία γεννήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια, πραγματοποιείται τελετή κατάθεσης στεφάνων στην προτομή του εντός του πάρκου “Ouchy”. Φέτος, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, ο Δήμος Λωζάνης σε συνεργασία με ελληνικούς και φιλελληνικούς συλλόγους και με την υποστήριξη της ελληνικής Πρεσβείας και του Γενικού Προξενείου Γενεύης, αποφάσισε να προχωρήσει σε ονοματοδοσία του χώρου σε “allée Kapodistria”.
Ο κ. Κώστας Μπακογιάννης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην τελετή ονοματοδοσίας αναφέρθηκε στην σπουδαία προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια, που με τη λαμπρότητα της σκέψης της και την καθαρότητα των πράξεών της συνέβαλε αποφασιστικά στην εξελικτική πορεία της χώρας μας.
“Η ζωή του αποτελεί ένα συναρπαστικό ταξίδι στην εποχή των μεγάλων ευρωπαϊκών επαναστάσεων και στην γενιά που ανέλαβε να οικοδομήσει μια καινούρια Ευρώπη, με νέες ιδέες, νέες αξίες και, σε πολλές περιπτώσεις, νέα σύνορα και άρα και νέες προκλήσεις”, τόνισε ο Δήμαρχος Αθηναίων προσθέτοντας ότι “για τους περισσότερους Έλληνες αποτελεί ένα ίνδαλμα, αντιπροσωπεύει ένα άπιαστο ιδεώδες και σύμβολο του καλύτερου εαυτού όλων μας. Ακόμα περισσότερο για όσους ασχολούνται με τα κοινά, οι αξίες του λειτουργούν σαν φάρος στις επίπονες στιγμές λήψης αποφάσεων που αγγίζουν τις ζωές πολλών ανθρώπων, στο κυνήγι της ισορροπίας ανάμεσα σε αμφίρροπες δυνάμεις που απειλούν τη βιωσιμότητα του κάθε εγχειρήματος.”
Η τελετή ονοματοδοσίας πραγματοποιήθηκε παρουσία του Δημάρχου Λωζάνης κ. Grégoire Junod, της Πρέσβειρας της Ελλάδας κ. Αικατερίνης Ξαγοράρη και της Δημάρχου Κέρκυρας Μερόπης Υδραίου, ενώ τον κ. Μπακογιάννη συνόδευσε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων κ. Χρήστος Τεντόμας. Η τελετή αποτελεί μέρος των ευρύτερων εκδηλώσεων για τον Ιωάννη Καποδίστρια που θα πραγματοποιηθούν στην ελβετική πόλη έως τις 19 Ιουνίου (εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις κλπ).
Στο πλαίσιο της επίσκεψης του στην Γενεύη ο Δήμαρχος Αθηναίων πραγματοποίησε κατ’ ιδιαν συνάντηση και με τον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Τόμας Μπαχ, θέτοντας τις βάσεις για την ανάπτυξη στενότερης συνεργασίας μεταξύ της πόλης των Αθηνών και της Επιτροπής.
hellasjournal.com
Εἰσαγωγὴ - Μετάφραση - Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, δάσκαλος
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Ἡ παρακάτω ἐπιστολὴ εἶναι ἕνα κείμενο περιγραφῆς τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἰωάννη, πλεγμένο ἀπὸ εὐγένεια, λεπτότητα, διάκριση, ἔκφραση εὐγνωμοσύνης, ἀλλὰ καὶ μὲ ταπείνωση καὶ ἄλλες ἐπὶ μέρους ἀρετές, δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀλήθεια. Εἶναι ἀναγκαία ἡ προσεκτικὴ μελέτη της, διότι, πέρα ἀπὸ τὶς πληροφορίες περὶ τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, παίρνει τὴν μορφὴ μαθήματος καὶ μὲ πολλὴ γλαφυρότητα καὶ ρεαλισμό, καταφεύγοντας ἐπανειλημμένως σὲ χωρία τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ σὲ ρήσεις σοφῶν τῆς ἀρχαιότητας, καθίσταται πρότυπο ἐπιστολογραφίας στὸ εἶδος της.
Η «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ» ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας καὶ μεταφράστηκε ἀπό τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη...
στὴν καθομιλουμένη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ συμπληρώθηκε καὶ ἐμπλουτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο μὲ ἐπιπλέον σημειώσεις. Ἡ πρώτη ἔκδοση τοῦ ἔργου ἔγινε τὸ 1819 στὴν Βενετία καί στὸ περίφημο τυπογραφεῖο τοῦ Νικολάου Γλυκὺ (1619-1693). Ἐπίσης τυπώθηκε μαζὶ καὶ τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου «Κῆπος Χαρίτων». Συνέδραμαν πρὸς τὴν ἔκδοση οἱ ἅγιοι πατριάρχες Γρηγόριος ὁ Ε΄ καὶ Κύριλλος ΣΤ΄καὶ ὁ ἐξοχότατος κόμης κ.κ. Ἰωάννης Καποδίστριας, ὅπως καὶ ἄλλοι ζηλωτὲς κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἀλλὰ μὲ τὴν ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ φροντίδα τῶν ἱερομονάχων Στεφάνου καὶ Νεοφύτου, μαθητῶν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν σὲ ὅλους τούς εὔπορους φιλοπάτριδες καὶ φιλόχριστους, μὲ ἐντολὴ τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν ὀσιοτάτων πατέρων, ἐφοδιασμένοι καὶ μὲ πατριαρχικὲς ἐπιστολές, γιὰ νὰ συγκεντρώσουν τὰ ἀνάλογα ποσὰ πρὸς ἔκδοση τοῦ ἔργου.
