Σαν σήμερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1776, γεννήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ονειρευόταν μια Ελλάδα ανεξάρτητη και αυτό το πλήρωσε με την ζωή του. Σήμερα, που καλούμαστε για μια ακόμη φορά να υπερασπιστούμε τον τόπο μας, ας σταθούμε κι ας μελετήσουμε τη ζωή αυτού του Μεγάλου Έλληνα. Θα μας εμψυχώσει, θα μας εμπνεύσει. Σήμερα έχουμε ανάγκη το Φως του περισσότερο από ποτέ.
Ο Καποδίστριας ήταν και μεγάλος ευεργέτης της Ελβετίας. Ως διπλωμάτης-απεσταλμένος της Ρωσίας συνέβαλε στην διασφάλιση της ουδετερότητας και ανεξαρτησίας της Ελβετίας, καθώς και στην δημιουργία Συντάγματος (και όχι μόνο). Η Λωζάννη και η Γενεύη αναγνώρισαν το έργο του και του απέδωσαν μεγάλες τιμές, τον ανακήρυξαν μάλιστα Επίτιμο Δημότη. Από το 2009, στην παραλίμνια περιοχή Ouchy της Λωζάννης, βρίσκεται προτομή του Ι. Καποδίστρια που φιλοτέχνησε Ρώσος γλύπτης. Για την ιστορία, το ελληνικό κράτος αρνήθηκε να συμμετάσχει στα έξοδα της δημιουργίας της προτομής, ενώ η Ελληνική Πολιτεία έλαμψε δια της απουσίας της την ημέρα των αποκαλυπτηρίων της προτομής, που έγινε παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών Ελβετίας και Ρωσίας. Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος ήταν τότε η Ντόρα-Ανάν-Μνημονίου-Μπακογιάννη.
Μετά από τα σύντομα εισαγωγικά, να σας πω τί συνέβη σήμερα στο Ouchy...
Κατέβηκα να πω μια καλημέρα στον μπαρμπα-Γιάννη. Μόλις έφθασα εκεί, με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη: ένα τεράστιο, πανέμορφο μπουκέτο λουλούδια βρισκόταν μπροστά από την βάση της προτομής. Επάνω του, μια ρωσική σημαία έγραφε "Les diplomates Russes" (οι Ρώσοι διπλωμάτες). Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Θαυμασμός κι εκτίμηση για τους Ρώσους που δεν ξέχασαν τον Καποδίστρια... λύπη μαζί με οργή για την ανυπαρξία της Ελληνικής Πολιτείας... Το Προξενείο της Γενεύης, η Πρεσβεία της Βέρνης, η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ... μόνο για να βάζουν σφραγίδες και να διοργανώνουν δεξιώσεις υπάρχουν τελικά; Η ολική αποσύνθεση του φαύλου ελληνικού κράτους, αντικατοπτρίζεται στη λίμνη Leman τόσο παραστατικά... όταν αρρωσταίνει ο κορμός, επόμενο είναι ν' απογυμνώνονται και τα κλαδιά... Τί θλιβερό...
Αύριο, Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, είναι μεγάλη μέρα. Τολμώ να πω ιστορική μέρα. Κρίνονται πολλά. Κυρίως κρίνεται η αποφασιστικότητα και η ενότητα τους λαού μας. Το πολιτικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει -τα αστεία διαγγέλματα των ημερών είναι απλώς η σκόνη που σηκώθηκε από την κατάρρευση. Μένει να δούμε για τί είμαστε ικανοί εμείς, οι Έλληνες. Η Ιστορία έχει αποδείξει πως είμαστε ικανοί για το καλύτερο και για το χειρότερο. Πιστεύω πως αρκετά ανεχτήκαμε το χειρότερο...
Από δω όπου βρισκόμαστε, από την ξενιτιά, τί να πούμε; Τί να κάνουμε;
Ρωτάω τον μπαρμπα-Γιάννη και μου απαντά: Εμψυχώστε τους συμπατριώτες σας! Μιλήστε τους για ήρωες, για ελευθερία, για ανεξαρτησία... μιλήστε τους γι' αυτά για τα οποία διάλεξα να πεθάνω.
Μέλη της Σπίθας Λωζάννης πρόσφεραν στον Καποδίστρια μερικά κόκκινα τριαντάφυλλα...
Ας δώσουμε μια υπόσχεση: όσο υπάρχουν Έλληνες εδώ, δεν θα λείψουν τα λουλούδια ούτε για μια μέρα από την προτομή του Καποδίστρια... Τα λουλούδια αυτά θα συμβολίζουν την πίστη μας πως, μια μέρα, το όνειρο του μπαρμπα-Γιάννη θα γίνει πραγματικότητα. Υποσχόμαστε πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, απ' αυτή τη γωνιά γης που ευωδιάζει Ελλάδα, για να φθάσουμε στο ποθητό αποτέλεσμα.
Παίδες, καλή λευτεριά.
Γιώργος Σ.
Λωζάννη, 11.02.2012
