Ὅλος ὁ κόσμος εὑρίσκεται σὲ κίνησι.
Κάρρα καὶ αὐτοκίνητα γεμᾶτα σταφύλια περνοῦν ὁλοένα. Ἀνάμεσα στὰ κλήματα παλληκάρια καὶ κοπέλλες, μὲ τὰ καλάθια στὰ χέρια, τρυγοῦν.
Ὁ Κωστάκης καὶ ἡ Ἑλενίτσα εὑρίσκονται ἀκόμη στὸ κτῆμά των, στὴν ἐξοχή. Ἔχουν τὴν ἄδεια νὰ βοηθήσουν καὶ αὐτοὶ στὸν τρύγο. Ἀπὸ πολὺ πρωΐ μὲ τὸ γλυκοχάραμα, ἑσηκώθηκαν καἰ ἐπῆγαν καὶ αὐτοὶ στὸ ἀμπέλι μὲ τοὺς ἄλλους ἐργάτες.
Κρατοῦν ὁ καθένας τὸ μικρό του καλαθάκι καὶ ἕνα μαχαιράκι. Σὲ κάθε κλῆμα σταματοῦν. Ἀφήνουν κάτω τὸ καλάθι καὶ κόβουν μὲ πολλὴ προσοχὴ τὸ σταφύλι ἐπάνω στὸ κοτσάνι του. Τὸ βάζουν στὸ καλάθι καὶ κόβουν ἄλλο.
Ἅμα γεμίσουν τὸ καλαθάκι τους, πηγαίνουν καὶ τὸ ἀδειάζουν στὸ μεγάλο κοφίνι. Πόσες φορὲς τὸ ἐγέμισαν καὶ τὸ ἄδειασαν οὔτε ξεύρουν!
Ἑργάζονται μὲ ὄρεξι μεγάλη καὶ τραγουδοῦν μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἐργάτες καὶ τὶς ἐργάτριες διάφορα τραγούδια. Νά ἕνα ἀπ’ αὐτά:
ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥΛΙ ΒΟΥΝΗΣΙΟ
Ἕνα πουλὶ θαλασσινὸ
κι ἕνα πουλὶ βουνήσιο,
τὰ δυὸ πουλιὰ μαλώνανε
στοῦ σταυραϊτοῦ τὸν τόπο.
Γυρίζει τὸ θαλασσινὸ
καὶ λέει τοῦ βουνήσιου:
— Μὴ μὲ μαλλώνῃς, βρὲ πουλί,
καὶ μὴ μὲ παραδιώχνῃς
κι ἐγὼ πολὺ δὲν κάθομαι
στὸν τόπο τὸ δικό σου.
Ἅν κάτσω Μάη καὶ Θεριστὴ
κι ὅλον τὸν Ἁλωνάρη
κι ἂν πάρω κι ἀπ’ τὸν Αὔγουστο,
τὸν Τρυγητὴ μισεύω.
Κι ἀφήνω γιὰ στὶς ὄμορφες
καὶ γειὰ στὶς μαυρομμάτες
κι ἐγὼ πάω στὸν τόπο μου,
γυρνῶ στοὺς ἰδικούς μου.
Δημοτικό
Πηγή: Αναγνωστικό Γ'Δημοτικού 1955
