Ἐκεῖνο, ποὺ ἔκαμε ἐντύπωσι στὰ παιδιά, ἦτο τὸ «τάκ», ποὺ ἐγίνετο μὲ μισὴ στροφὴ τοῦ διακόπτη δεξιά. Τὸ δωμάτιο τότε ἐφωτίζετο, σὰν νὰ ἔμπαινε μέσα ξαφνικὰ ὁ ἥλιος. Κι ὕστερα ἕνα «τὰκ» καὶ τὸ δωμάτιο ἐβυθίζετο πάλι στὸ σκοτάδι.
— Αὐτὸ τὸ ὡραῖο φῶς, ποὺ εἶναι κλεισμένο μέσα σ’ αὐτὴ τὴ μικρὴ γυάλινη λάμπα, πότε θὰ τὸ ἔχωμε κι ἐμεῖς στὸ χωριό μας; ἐρώτησε ἡ Ἑλενίτσα τὸν θεῖο Δημήτρη.
— Πολὺ γρήγορα! Αὔριο θὰ σᾶς πάω, νὰ μείνετε ὅλη τὴν ἡμέρα, στὸ σπίτι μιᾶς ἐξαδέλφης μας. Ἔχει κι αὐτὴ παιδιὰ σὰν καὶ σᾶς. Θὰ μείνετε μαζί τους κι ἐγὼ θὰ φροντίσω γιὰ τὸ ζήτημα τῶν μηχανημάτων. Θὰ χρειασθῇ νὰ μείνωμε ἀκόμη δυὸ ἡμέρες ἐδῶ καὶ θὰ φύγωμε τὴν παραμονὴ τῶν Φώτων γιὰ τὸ Χωριό.
— Ἆ, λέγει ὁ Κωστάκης. Τί ὡραῖα νὰ ἔχωμε καὶ ἐμεῖς αὐτὸ τὸ φῶς καὶ νὰ περπατοῦμε ἔξω στοὺς δρόμους μας. Ὄχι, ποὺ μόλις στκοτεινιάσῃ, χωνόμαστε μέσα στὰ σπίτια μας.
— Ἔχουν ἀπὸ καιρό, θεῖε, αὐτὸ τὸ φῶς ἐδῶ; ἐρώτησε ἡ Ἑλενίτσα.
— Ὄχι, δὲν εἶναι πολλὰ χρόνια, εἶπε ὁ θεῖος Δημήτρης. Γιὰ νὰ γίνῃ ὅμως αὐτὸ καὶ νὰ τὸ χαιρώμαστε ἐμεῖς σήμερα, ἐχρειάσθηκαν πολλὰ χρόνια δουλειᾶς καὶ μελέτης. Πολλοὶ ἐπιστήμονες ἐπερασαν ὅλη τους τὴ ζωή, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ
ἠλεκτρικὸ ρεῦμα! Ἀλλ’ αὐτὰ ὅλα θὰ τὰ μάθετε πιὸ καλὰ στὸ σχολεῖό σας, στὶς μεγαλύτερες τάξεις. Μάλιστα, ὅταν θὰ στείλῃ ὁ θεῖος Ἀργύρης ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὰ ἄλλα σχολικὰ ὄργανα, θὰ στείλῃ μαζὶ καὶ μιὰ μικρὴ ἠλεκτρικὴ μηχανή.
Πηγή : Αναγνωστικό Γ' Δημοτικού 1955
