Σὰν ἔμαθε τὴ λέξη «καλησπέρα»
ὁ παπαγάλος εἶπε ξαφνικά:
- Εἶμαι σοφὸς, γνωρίζω ἑλληνικά,
τί κάθομαι δῶ πέρα!
Τὴν πράσινη ζακέτα του φορεῖ
καὶ στὸ συνέδριο τῶν πουλιῶν πηγαίνει
γιὰ νὰ τοὺς πῆ μιὰ γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μιὰ στάση λίγο σοβαρή,
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα
καὶ τοὺς λέει: «Καλησπέρα!»
Ὁ λόγος του θαυμάστηκε πολύ.
Τί διαβασμένος, λένε, παπαγάλος!
Θάναι σοφὸς αὐτὸς πολὺ μεγάλος,
ἀφοῦ μπορεῖ κι ἀνθρώπινα μιλεῖ!
- Κὺρ παπαγάλε, θάχωμε τὴν τύχη,
ν’ ἀκούσωμε τί λὲς καὶ παραπέρα;
- Ὁ παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,
μὰ τί νὰ πῆ; ξανάπε: «Καλησπέρα!»
Πηγή : Αναγνωστικό Β' Δημοτικού 1948
