(Τρίπολη 1785 - Ναύπλιο 1867)
Γεννήθηκε στη Τρίπολη με καταγωγή απο την Ανδρίτσαινα, έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του και στο 'Άργος. Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1805-1810) όπου εργαζόταν ως υπάλληλος στον εμπορικό οίκο του Απόστολου Παππά και στη συνέχεια στην Οδησσό (1810-1819) στον εμπορικό οίκο Αλέξανδρου Μαύρου και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1819.Το 1816 ο Αλέξανδρος Μαύρος τον έστειλε στην Οδησσό, όπου μυήθηκε στη Φιλική εταιρία από το Σκουφά.
Δεν φαίνεται να είχε την ευκαιρία νά αποκτήσει κάποια ανώτερη παιδεία, αλλά αργότερα ευρέθη πολύγλωσσος, και γνώριζε άριστα τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα τουρκικά, μέτρια τα ρωσικά και πιθανώς τα ισπανικά. Διέθετε ευρύτατη εγκυκλοπαιδική μόρφωση, την οποία απέκτησε μέσω της γαλλικής του παιδείας. Είχε μεγάλη ευχέρεια στο να γράφει. Κατά τά τέλη του 1820 κατόπιν ενος δραματικού ταξιδιού μέσω Αυλώνος, Τεργέστης, Γένοβας και Λιβόρνου έφθασε τέλος στήν επαναστατημένη Ελλάδα.
Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έγινε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, αργότερα πληρεξούσιος και γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης, γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας, πληρεξούσιος στη Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους και τη Ε' Εθνοσυνέλευση 1832, μέλος επιτροπής του Πανελληνίου. Στις 5 Φεβρουαρίου 1829 γίνεται Γραμματέας της Επικράτειας (πρωθυπουργός) στην Κυβέρνηση Καποδίστρια.
Ώς λόγιος μετέφρασε απο τά γαλλικά δύο βιβλία πολύ σημαντικά γιά τήν τότε έποχή και ειδικώς γιά τήν Ελλάδα, και τά εξέδωσε στο Ναύπλιο. Πρόκειται για τα : Les Cabinets et les peuples depuis 1815 jusqu'a la fin de 1922 και το La morale appliquee a la politique,pour servir d'introduction aux observations sur les moeurs francaises au xix siecle.
Μετά τή δολοφονία του Καποδίστρια ασχολήθηκε με τή συγγραφή του μεγάλου ιστορικού έργου της ζωής του, πού είναι τα λεγόμενα Απομνημονεύματα. Με αύτο το έργο ο Σπηλιάδης άναδεικνύεται ώς ο πρώτος καΐ σημαντικώτερος τών ιστορικών της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Επί Βαυαροκρατίας, συνελήφθη και φυλακίστηκε με την κατηγορία της συμμετοχής σε συνομωσία κατά του Όθωνος, αλλά αθωώθηκε.
Το 1833 ό Βαυαρός καθηγητής Friedrich Thiersch εξέδωσε το δίτομο έργο του De l'etat actuel de la Grece et des moyens d'arriver a sa restauration.Το έργο αύτο εκυκλοφορήθη μετά τή δολοφονία του Κυβερνήτου, τον όποιο και τον άδικεί κατάφορα, μεταδίδοντας άκρίτως ολα οσα του καταμαρτυρούσαν οί επικριτές του. Ο Βαυαρός καθηγητής Friedrich Thiersch οδηγήθηκε στη συγγραφή αυτού του έργου εξυπηρετώντας συγκεκριμένους σκοπούς της περιόδου εκείνης και θέλοντας να προλειάνει το έδαφος για την εγκαθίδρυση της Βαυαρικής μοναρχίας στην Ελλάδα. Ό Σπηλιάδης θεώρησε άναγκαΐο νά ανασκευάσει τις χονδροειδείς ανακρίβειες του και συνέταξε στα γαλλικά εκτεταμένο κείμενο υπό τον τίτλο Refutation faite par un grec l;an mil huit cent trent huit de l'ouvrage intitude "De l'etat actuel de la Grece et des moyens d'arriver a sa restauration". Το έργο αυτό έμεινε ανέκδοτο. Το 1903 ο Γιάννης Βλαχογιάννης ανέθεσε την μετάφραση του στον κορυφαίο πεζογράφο μας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη αλλά τελικά και αυτή η έκδοση δεν πραγματοποιήθηκε.
Το 1837 ο Σπηλιάδης εξέδωσε ενα μικρό βιβλιο χωρίς να αναφέρει το όνομα του με τίτλο "Διάλογοι , περί των Ελληνικών Πραγμάτων" προσπαθώντας για ακόμη φορά να τονίσει τι έχασε η Ελλάδα με την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια.
Το 1841 ο Σπηλιάδης ήταν μάρτυρας στην διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο Ναύπλιο, όπου αναφέρεται με την ιδιότητα του κτηματία.
Ο Σπηλιάδης είχε αναλάβει την ανατροφή και την συντήρηση και των δέκα ορφανών, ανήλικων τέκνων των αδελφών του, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν σκοτωθεί στην άλωση της Τριπολιτσάς
Μέχρι τέλους της ζωής του, έμεινε πιστός στο όραμα του Ι.Καποδίστρια. Πίστεψε πιο πολύ στο όραμα αυτό βλέποντας την κατάσταση που δημιουργήσαν οι Βαυαροί στην Ελλάδα και βλέποντας όλους αυτούς που μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη "είδον οτι επροδόθησαν, προδόντες και την πατρίδα, όνειδος μόνον κερδήσαντες"
Πέθανε φτωχός στο Ναύπλιο το 1862.
